KRC Genk
1 
1
Anderlecht
Van de hel van Adana naar de terril van Waterschei. Amper drie dagen na de uitputtingsslag in Turkije moesten onze jongens opnieuw aan de bak. Voor de eerste kraker van het seizoen was de Cegeka Arena helemaal volgelopen. Op deze ‘Super Sunday’ wijzigde Vrancken zijn team opnieuw op 5 plaatsen. Kapitein Bryan Heynen maakte zijn wederoptreden in de basis. Een frisse Paintsil nam plaats in de spits. Bonsu Baah opereerde vanop rechts.
Eerste helft
Zonnig weer, klappers en een topaffiche. De ideale omstandigheden om Anderlecht te ontvangen, in een bomvol stadion. Tot Van Driessche na een dominant openingskwartier zelf een bommetje dropte. Bonsu, die 3 minuten eerder nog met zijn linker Dupé bekogelde, mocht gaan douchen na een tweede geel karton. Voorafgegaan: een opstootje met Vertonghen – waarin vooral de Anderlecht-kapitein schuld trof - en te laat komen op Delaney.
Het onevenwicht van zijn tienen tegen elven (of twaalven) bracht geen evenwicht in het spelbeeld, want ook na de rode kaart deelden we de lakens uit. Paintsil mikte vanuit een scherpe hoek op Vertonghen, voorzetten van El Khannouss vonden geen eindstation.
Pas op het halfuur hadden de bezoekers een eerste schot – of kopbal beter gezegd – tussen de palen. Augustinsson vond een springende Dolberg, maar Vandevoordt kon plukken. Vijf minuten later ook een kopslag aan de overkant: met buitenkantje voet vond een geïnspireerde Paintsil het hoofd van Heynen, maar diens kopbal eindigde in de handen van de Anderlecht-goalie. Nog in de vijf resterende minuten van de eerste helft was de beste kans voor ons: Paintsil werd diepgestuurd, swingde tussen drie Anderlecht-pionnen door, en viseerde met zijn rechtervoet de linkerpaal.
Tweede helft
Met Tribune Zuid in de rug werd partij gegeven aan deel 2, met een openingskwartier dat meer kaarten dan kansen in petto had. Zowel Rits als Flips bekoopten een charge (terecht) met geel. Niet alleen de eerste kaart, ook de eerste kans was voor paars-wit: Debast waagde zijn kans met een afstandsschot, Vandevoordt – die later ook zijn reflexen toonde op een kopbal van Vazquez - devieerde met één hand in hoekschop.
Ons tienkoppig team plooide door het ondertal wat terug in de openingsfase. En moest het daardoor hebben van de omschakeling. In minuut 64 joeg de Genkse-aanhang de decibels andermaal de lucht in, door gebruik te maken van de uitgedeelde klappers. Het leek motiverend te werken, want McKenzie – gevolgd door Heynen – zaten op voorzetten vanop rechts dicht bij de 1-0.
Niet de 1-0, wel de 0-1 viel wat later. Anderlecht, dat weinig gevaarlijk was in de zone van de waarheid, probeerde van erbuiten. Het was Amuzu die met een onhoudbaar afstandsschot onze doelman verschalkte. Op tiende minuten van het einde had Vazquez met zijn knikker nog de dubbele voorsprong op het hoofd, maar dat was zonder de prima reflexen van Vandevoordt gerekend. Niemand die zou geloven dat we afgelopen donderdag nog 150 minuten aan de bak moesten in Turkije, want op kwaliteit, mentaliteit en teamspirit dwongen we toch gerechtigheid af. Tolu, nog maar een kwartier op het veld, knikte de gelijkmaker in minuut 97 tegen de netten. Zo sleepten we in het slot een meer dan verdiend punt uit de brand!
"In de eerste helft waren we de betere ploeg, in de tweede helft moesten we spaarzamer zijn met onze energie en de voetballende oplossingen zoeken wanneer het kon. De jongens zijn daar enorm goed mee omgegaan, met de beste kansen voor Heynen, Sor en Tolu."
"Ik ben erg trots op de jongens. Er waren slechts 2 dagen tussen de uitputtende wedstrijd op bezoek bij Demirspor, en de wedstrijd tegen Anderlecht vandaag. Dat kan enkel met de juiste kwaliteit, mentaliteit en werkethiek. Alle credits naar de spelers."
- Wouter Vrancken
Opstelling
Vandevoordt, Munoz, McKenzie (85’ Kayembe), Cuesta, Arteaga, Heynen, Galarza, El Khannous (76’ Sor), Oyen, Paintsil (82’ Tolu), Bonsu Baah.
Doelpunten
0-1 72' Amuzu
1-1 90+7' Tolu
